Pływanie

SPRINTERZY

Pływacy specjalizujący się w dystansach sprinterskich realizują dziś treningi dużo odbiegające od tych sprzed kilkunastu lat. O ile wcześniej obciążenia treningowe powodowały u nich mnóstwo przeciążeń i reakcji w postaci omdleń i wymiotów, o tyle nowoczesne treningi są dużo bardziej urozmaicone, mniej obciążające, a niekiedy i nie męczące.

1.     Szybkość nieprzeciążeniowa potocznie określana „czystą szybkością”, a profesjonalnie „fosfagenowi” (energia bazująca na fosfokreatynie), czyli wykonywanie czynności w jak najwyższym tempie w bardzo krótkim czasie.

2.     Szybkość przeciążeniowa  określana „glikoli tyczną” od źródeł energii (węglowodany), która wywołuje spore zmęczenie, bóle mięśniowe i zakwaszenie, czyli na mocnym zmęczeniu mięśni.

3.     Szybkość specjalna wykorzystanie do treningów technik i specjalnego sprzętu zwiększającego prędkość pływania, dzięki czasu zawodnik stara się wykonywać ruchy w przyspieszony sposób i w przyspieszonych okolicznościach.

3.     Siła fizyczna€“ zwiększanie możliwości siłowych ćwiczeniami na lądzie. Zawodnicy wówczas zmniejszają ekonomię i technikę pływacką kosztem zwiększonej siły ramion i nóg (kończyn napędowych).

medme.pl

REKORDY ŚWIATA

Mężczyźni:

Basen 50 m

Styl dowolny

Styl grzbietowy:

Styl klasyczny

Styl motylkowy

Styl zmienny

basen 25-metrowy

Styl dowolny

Styl grzbietowy

Styl klasyczny

Styl motylkowy

Styl zmienny

Kobiety

Basen 50 m

Styl dowolny

Styl grzbietowy

Styl klasyczny

Styl motylkowy

Styl zmienny

basen 25-metrowy

Styl dowolny

Styl grzbietowy

Styl klasyczny

Styl motylkowy

Styl zmienny

 wikipedia

Umiejętność pływania człowiek wykorzystywał w czasach starożytnych, o czym świadczą rysunki sprzed czterech tysięcy lat z Asyrii, Libii i Egiptu. Pierwsza technika pływacka, stosowana w starożytności i średniowieczu, zwana obecnie piesek, polegała na położeniu się na brzuchu. Głowa uniesiona była nad wodą a ramiona pracowały naprzemianstronnie pod powierzchnią. Starożytni umiejętność pływania stawiali na równi z umiejętnością pisania i czytania. Pierwszy oficjalny konkurs pływacki zorganizowano w Japonii w 35 r. p.n.e.

W 1796 powstał pierwszy klub pływacki Upsala Simsällskap w Uppsala w Szwecji. Klub istnieje do dnia dzisiejszego i szczyci się tytułem najstarszego klubu na świecie^.

W 1869 r. powstało w Londynie towarzystwo pływackie i rozegrano pierwsze zawody. Pływanie jest w programie igrzysk olimpijskich od samego początku. Do igrzysk w 1908 r. olimpijczycy pływali na otwartych akwenach – od tej pory zaczęto organizować zawody w krytych pływalniach. Na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach (2004) zawody zostały rozegrane na pływalni otwartej – bez dachu, ponieważ organizatorzy nie zdążyli wybudować go na czas. W roku 1973 zaczęto organizować mistrzostwa świata w pływaniu. Do konkurencji pływackich należą: pływanie w basenie, pływanie w płetwach, pływanie długodystansowe, rozgrywane na otwartych akwenach, pływanie synchroniczne uprawiane przez kobiety, skoki do wody, które dzielą się na skoki z trampoliny oraz z wieży, podczas których zawodnicy wykonują punktowane figury podczas lotu, oraz piłka wodna.

Zawody pływackie odbywają się na pływalniach 50- (tzw. olimpijskich, ang. long course) i 25-metrowych (ang. short course). Na długich basenach rozgrywa się najważniejsze imprezy pływackie, takie jak: Igrzyska olimpijskie, Mistrzostwa Świata, Mistrzostwa Europy, Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej, Mistrzostwa Pacyfiku i inne tego typu zawody. Mistrzostwa Świata i Mistrzostwa Europy rozgrywane są także na krótkiej pływalni, jednak są to zawody mniej prestiżowe.

Pływalnia olimpijska, na której rozgrywane są zawody, ma wymiary 50x25 m, o głębokość minimum 2 metrów, posiada 10 torów (każdy o szerokości 2,5 m). Temperatura wody podczas zawodów wynosi od 25 °C do 28 °C. Po obu stronach basenu, na ścianach, znajdują się tablice elektroniczne podłączone do automatycznej aparatury pomiaru czasu. Ich dotknięcie skutkuje zarejestrowaniem wyniku końcowego lub międzyczasu.

Jeśli jakieś miasto chciałoby się ubiegać o organizację zawodów rangi globalnej, powinno dysponować kompleksem, na terenie którego m.in. znajdują się przynajmniej dwa baseny o wymiarach 'olimpijskich' (jeden do rywalizacji, drugi do rozgrzewki), a także spełniającym inne warunki, narzucone przez międzynarodową organizację pływacką – FINA. W Polsce powstaje coraz więcej basenów przystosowanych do organizacji takich imprez, między innymi: Floating Arena, która znajduje się w Szczecinie (w 2011 roku odbyły się tam mistrzostwa Europy na krótkim basenie) oraz Termy Maltańskie w Poznaniu, Aquasfera w Olsztynie i kilka innych. Niedawno powstał projekt pływalni olimpijskiej w Lublinie.

wikipedia

Przyrządy startowe:

strój startowy:

 tak zwane "skóry" , poprawiają opływowość zawodnika poprzez mały rozmiar, u kończy się przed kolanem, ściska całe ciało, przez to mięśnie bardziej się spinają i umorzeniowa mocniejszą prace, u kobiet wydatek ok. 1300zł, u mężczyzn wydatek ok. 1000zł

czepek startowy:

bardzo obcisły czepek, zazwyczaj zakładany na czepek treningowy, poprawia opływowość, wydatek ok. 100zł

okulary startowe:

sa bardziej przyległe i węższe niż okulary treningowe, zakładane zazwyczaj pod czepek, wydatek ok. 150zł

Pomiędzy startami są tez ważne dresy lub ciepła bluza żeby zachować rozgrzanie ciała, wybierane wedle uznania.